Subscribe:
RSS feed
-
Subscribe
Subscribed
Already have a WordPress.com account? Log in now.
สมัยเด็กๆเราเป็นคนขี้เกียจอ่านหนังสือนะ จะมีอะไรสนุกไปกว่าการเล่นเกม กับเตะบอลละ มุมมองโลกเรา โคตรแคบ คิดว่าโลกหมุนรอบเราทุกอย่าง เอาแต่ใจ ฯลฯ เพิ่งมาเปลี่ยนได้ เพราะว่าคบเดียร์เนี่ยแหละ (ขออนุญาตอวยภรรยา :D) คิดว่าหลังจากเราได้ปรับปรุงตัวมาประมาณ 1 ทศวรรษ เราเริ่มรู้จักคุณค่าของการฟังความคิดเห็นคนอื่นมากขึ้น เมื่อไม่กี่เดือนที่แล้ว เราได้ทำความรู้จักกับรุ่นน้องธรรมศาสตร์คนนึง ชื่อเล่นว่า แอมป์ (ยังไม่มีชื่อญี่ปุ่นให้) แอมป์เป็นคนที่ชอบแบ่งปันอะไรที่มีประโยชน์กับชาวบ้าน โดยเฉพาะเรื่องชอบรีวิวหนังสือ (ว่างๆเข้าไปอ่าน blog ของแอมป์กันได้ มีเรื่องดีๆเยอะ โดยเฉพาะเรื่องทีมและการบริหารเวลา) เรารู้สึกว่าเท่ เลยพยายามเลียนแบบ พยายามหาเรื่องเป็นประโยชน์มาแบ่งคนอื่นบ้าง นอกจากการรับฟังความคิดคนอื่น และการพยายามหาเรื่องเป็นประโยชน์มาแบ่งคนอื่น เราเริ่มอ่านหนังสือมากขึ้นด้วย เมื่อสัปดาห์ที่แล้วเราเพิ่งอ่านหนังสือเล่มนึงจบไป ซึ่งเราคิดว่าเป็นหนังสือที่ถือได้ว่า เปลี่ยนชีวิตเลยทีเดียว หนังสือเล่มดังกล่าวคือเล่มนี้นี่เองงงงง nonviolent communication หน้าตาเป็นงี้ หาซื้อได้ที่นี่ (เหมือนจะมีเวอร์ชันไทยด้วย) เนื้อหาคร่าวๆดังเน้ เคยป่าว เวลาแบบไม่ชอบหน้าใครซักคนด้วยสาเหตุอะไรซักอย่าง แต่ตอนหลังมารู้ว่ามันเป็นเด็กกตัญญู ก็เลยกลายเป็นว่าชอบมันเลย เพราะตัวเองเป็นคนที่ให้ความสำคัญกับความกตัญญูมาก หรือว่าแบบ เข้าชมรมดนตรี ทั้งๆที่เจอคนไม่รู้จัก แต่คุยกันถูกคอ เพราะชอบดนตรีเหมือนกัน หรือว่าแบบ หมั่นไส้ลีซอวะ […]
July 20, 2013
เพื่อนซี้เราคนนึง ชื่อ สมมติว่าซากาโมโต้ ชื่อจริงว่า โชคชัย ชื่อเล่นชื่อ จั๊วะ ที่บ้านเรียกมันว่า ไบ๋ มันเคยพูดไว้ว่า โปรแกรมเมอร์ต้องมีซิกแพค สรุปคร่าวๆคือ ภาพลักษณ์ที่คนมองโปรแกรมเมอร์เห็น เป็นไอ้เชี่ยอ้วนกับไอ้เชี่ยแว่น ไอ้จั๊วะมันอยากให้ภาพลักษณ์โปรแกรมเมอร์มันเท่กว่านี้ เลยรณรงค์ให้โปรแกรมเมอร์มีซิกแพคกันอะไรงั้น ดูเพิ่มเติมได้ที่นี่ (http://www.youtube.com/watch?v=XfTu6fBCsqI) จากการใช้ชีวิตแต่งงานมาหลายปีและเจอเพื่อนโปรแกรมเมอร์ในหมู่คนทั่วไปอีกหลายคน ทำให้เราได้ข้อคิดเพิ่มมาอีกอันนึง คือ โปรแกรมเมอร์ต้องรู้จักหุบปาก คือ วันๆโปรแกรมเมอร์คุยกับคอมพิวเตอร์ซะส่วนใหญ่ การพูดคุยที่ว่าคือการเขียนโปรแกรมสั่งให้คอมพิวเตอร์แก้ปัญหาที่ต้องการ เครื่องคอมอะ มันโง่ มันแค่คิดอะไรซ้ำๆได้เร็วกว่าเราหลายล้านเท่า แต่มันไม่มีความคิดสร้างสรรค์ อีกอย่างคอมพิวเตอร์อาจจะทำอะไรสำคัญ ถ้าเราสั่งให้มันเพิ่มโอโซนให้โลก แต่มันเข้าใจผิดว่าให้ปล่อยระเบิดนิวเคลียร์ ก็คงไม่ค่อยสวยงามเท่าไร การคุยกับเครื่องคอมเลยจะต้องเป็นอะไรที่เจาะจงมาก ห้ามคลุมเครือ โปรแกรมเมอร์จึงเป็นคนที่คุ้นเคยกับอะไรที่มันเจาะจง ไม่คลุมเครือ ไม่มีช่องโหว่ เมื่อโปรแกรมเมอร์เอานิสัยนี้มาใช้กับคน ก็หงายเงิบสิ คนทั่วไปเค้าพูดกันให้คนฟัง คนฉลาดกว่าคอมพิวเตอร์ จึงควรจะตีความหรืออ่านอารมณ์ได้ดีกว่า แต่โปรแกรมเมอร์กลับคิดว่า คนทั่วไปเค้าพูดให้คอมพิวเตอร์ฟังเหมือนกัน ต้องคอยแก้ เพราะเดี๋ยวโปรแกรมจะรันไม่ได้ ยกตัวอย่างบทสนทนาระหว่าง ตัวละครสมมติ มาริโอ้ เมาเร่อ กับ เคน ธีรเดช (เป็นชื่อไทยสมมติที่คิดได้เมื่อกี๊) […]
Um's world 
July 23, 2013
2