Subscribe:
RSS feed
-
Subscribe
Subscribed
Already have a WordPress.com account? Log in now.
สิ่งที่เกิดขึ้นบ่อยที่สุดในปีที่ผ่านมาอย่างแรกเป็นเรื่องน่ายินดี คือ มีเพื่อนแต่งงานเรามักจะได้รับ invite ทาง facebook มาเรื่อยๆ เดี๋ยวคนนี้ก็แต่งงาน เดี๋ยวคนนั้นก็แต่งงานการที่คนสองคน แสดงความรักให้โลกเห็นด้วยการรวมตัวเป็นหนึ่งครอบครัว เป็นเรื่องที่น่าฉลอง แต่อีกด้านนึงที่ต้องยอมรับสำหรับคนที่อายุถึงวัย 30 แล้วก็คือ นี่คือวัยที่คนรุ่นก่อนเราเริ่มล้มป่วยนอกจากเรื่องงานแต่งงานเพื่อนๆที่เห็นบ่อยๆเราก็เห็นเรื่องการจากไปของญาติของเพื่อน หรือบางคนมีพ่อแม่เข้าโรงพยาบาลเป็นโรค ฯลฯ ตัวเราเองก็ไม่เว้น คุณแม่เพิ่งผ่าตัดหัวใจรอดตายไปเมื่อปีที่แล้ว คุณลุงเสียไปไม่นานมานี้ และล่าสุดก็คือข่าวว่าคุณตาท่านนึงก็เสียไปแล้วอีกเหมือนกัน เรามีบ้านอยู่ราชบุรี เรียกกันว่าบ้านสวนเมื่อ 20 ปีที่แล้ว บ้านนี้เต็มไปด้วยพี่ป้าน้าอา ตา ยาย เต็มไปหมด ถือเป็นครอบครัวขยายที่คนไทยสมัยก่อนมีกันตอนเด็กๆบางปิดเทอม เราจะไปนอนค้าง ที่ไร่ของก๋ง เพื่อกินนอนอยู่กับธรรมชาติก๋งมีลูก 4 คนซึ่งเราจะเล่นด้วยกับทุกคน ตั้งแต่เข้ามหาวิทยาลัยก็ได้ไปเยี่ยมบ้านที่ราชบุรีน้อยลงๆเป็นที่น่าเศร้า เหมือนกับว่าทุกครั้งที่ไปเยี่ยม คุณยาย หรือคุณตาจะน้อยลง 1 คนๆแล้ววันนี้ก็มาถึง ก๋งไม่อยู่กับเราอีกต่อไปแล้ว เป็นความจริงของชีวิต ที่คอยมาตอกย้ำเราอยู่บ่อยๆโดยเฉพาะช่วงนี้เรื่องเครียดต่างๆ ไม่ว่าจะเป็นค่าใช้จ่ายที่ลืมคำนวณหรืองานเยอะหรือคนงี่เง่า ฯลฯ ล้วนแต่เป็นเรื่องเล็กเมื่อเรามองวัฏจักรชีวิตโดยรวม ถ้าเราต้องเลือกสอนอะไรใครซักอย่างได้เพียงอย่างเดียวในชีวิต เราจะสอนว่า“การดำเนินชีวิตที่ดีควรจะมีเป้าหมายเพื่อพัฒนาความสัมพันธ์กับคนในครอบครัวและคนที่เรารัก” เพื่อนๆ ใช้เวลาทุกนาทีให้คุ้มนะ
April 22, 2013
จะมีช่วงนึงตอนเด็กๆที่เราคิดว่า โตขึ้นเราจะต้องรวยมีเงินเป็นร้อยล้านอยากซื้อรถยี่ห้ออะไรก็ได้ จะซื้อเกมเป็นล้านเกม จะมีบ้านยักษ์ที่มีเสาเหมือนโรมัน เวลาผ่านไป เราก็ค้นพบว่าเป้าหมายคำว่ารวยในวัยเด็ก อาจจะไกลเกินเอื้อมและเป็นไปไม่ได้ เมื่อถึงคราววัยรุ่นถึงวัยกลางคน เราพบอีกหนึ่งทฤษฎีที่ว่าขอแค่มีความสุขก็พอแล้ว เรื่องเงินไม่ใช่เรื่องที่ควรมาคิดเป็นเรื่องใหญ่ อันนั้นก็ฟังดูดีนะ แต่เราก็ค้นพบอีกว่า สำหรับบางเรื่อง การไม่มีเงินมันทำให้เกิดทุกข์เรื้อรังได้ ผ่านไป 30 ปี (อายุกรูนี่เอง) หลังจากเกิดเหตุการณ์สำคัญๆในชีวิตมาระดับนึงเราคิดว่า เราได้เจอคำว่ารวยที่เหมาะสมและเป็นไปได้แล้ว คำว่า รวย ที่เราตั้งเป้าหมายไว้ ก็คือ1) การมีเงินพอที่จะสามารถช่วยเหลือครอบครัวได้ ถ้าเกิดต้องรักษาตัวแพงหูฉี่ โดยไม่สะเทือนถึงความมั่นคงของเงินในบัญชี2) การมีเงินพอที่จะทำให้คนในครอบครัวสามารถเจอกันในเวลาที่ต้องการ โดยไม่สะเทือนถึงความมั่นคงของเงินในบัญชี3) การมีเงินพอที่จะทำให้คนในครอบครัวไปเที่ยวที่ที่ปลอดภัยและสวยมากๆได้ โดยไม่สะเทือนถึงความมั่นคงของเงินในบัญชี เงินซื้อไม่ได้ทุกอย่าง เงินซื้อความรักไม่ได้ เงินซื้อเพื่อนแท้ไม่ได้พวกนั้นต้องซื้อด้วยความจริงใจ ดวง นิสัยที่เข้ากัน และเวลา แต่เนื่องจากสิ่งหนึ่งที่ทุกคนเกิดมามีก็คือครอบครัว ได้มาฟรีๆโดยไม่ต้องใช้เงินสิ่งที่เราทำได้ ก็คือ ใช้เงินอย่างฉลาดและถูกต้องเพื่อให้ความสัมพันธ์นั้นดีขึ้นซึ่ง 3 ข้อข้างบน คือ ตัวอย่างหลักๆของการทำให้ความสัมพันธ์ในครอบครัวดีขึ้น เคยมีช่วงนึงที่เราคิดไว้ว่า ถ้ารวยก็ดี ไม่รวยก็ไม่เป็นไรเพราะส่วนตัวการมีรถปอร์เช่ขับหรือไม่มี ไม่ได้ทำให้ชีวิตแตกต่างไปเท่าไร แต่หลังจากเรานิยามคำว่า รวย อย่างที่บอกไว้ข้างบนเราคิดว่า เราอยากจะรวยแล้วแหละ ต้องพยายามหน่อยละ
April 1, 2013
เมื่อ 6-7 ปีที่แล้ว เราได้เดินทางมาเรียนต่อ โท ที่เมกา เหตุผลง่ายๆก็คือ เราเจอคนเก่งมากๆที่บริษัทเก่าคนนึง เลยมีความสนใจจะเก่งขึ้นนิดหน่อยให้เหมือนคนนั้น ผลจากการมาเรียน ป.โท และทำงานในเมกา เป็นดังต่อไปเน้ 1) อดเตะบอลทุกวันอาทิตย์ 2) อดเรียนกลอง 3) อดเที่ยวกินอาหารอร่อยๆ 4) อดซ้อมดนตรี 5) อดอื่นๆ แต่เราก็รอดมาได้ก็เพราะว่า การได้ใช้ชีวิตอิสระเต็มที่อย่างที่ต้องการกับเดียร์สองคน มันชนะทุกอย่าง ยังไงก็ตาม ระหว่างที่เราใช้ชีวิตอยู่ที่นี่ เราก็มองเพื่อนประสบความสำเร็จไปตามๆกัน ไม่ว่าจะเป็นการที่เพื่อนตั้งกิจการส่วนตัวมีเงินเยอะแยะ หรือเป็น speaker ที่โด่งดังไปพูดเรื่องต่างๆให้ระดับเด็กมหาลัยฟัง หรือสร้างแอพหรือ service ที่คนใช้กันทั่วประเทศ หรือตั้ง coworking space ที่แสนสวยงาม หรือเล่นดนตรีมืออาชีพตามผับ เป็นอะไรที่เราอยากทำทุกอย่างเลย แต่ด้วยความอะไรซักอย่าง เราก็ยังไม่ถึงจุดนั้นเหมือนเพื่อนๆซะที อาจะเป็นเพราะ ตั้งแต่เกิดมา เราไม่เคยมีความทะเยอทะยานเลย เป็นคนที่ไม่ได้ชอบความโคตรเจ๋ง แต่ชอบแค่ความโอเค พอทำอะไรก็เลยไม่ได้พยายามมากเท่าที่ควร พอได้ดีนิดหน่อยก็พอใจ แต่สิ่งเหล่านี้ก็เปลี่ยนไปเรื่อยๆพอเราโตขึ้นนิดหน่อย ถึงแม้ว่าโอเค มันก็ดี แต่พ่อแม่เราพยายามบอกเรามาเสมอว่า […]
Um's world 
April 23, 2013
1