เมื่อเร็วๆนี้เราเข้าไปอ่าน quora มา (เป็นเวบถามตอบที่เราชอบเปิดอ่านตอนรออาหารหรือตอนขี้)
มีคนถามว่าทำยังไงถึงจะเลิกเล่นเฟสบุคได้
มีคนตอบว่า คนที่เลิกใช้เฟสบุคมันโง่สิ้นดีเพราะว่าเป็นการปิดตัวเองที่จะสื่อสารกับคนอื่นอีกพันล้านคน (http://qr.ae/7lMugQ)
คำตอบก็ข้อนค่างแรงส์นะ แต่ทำให้เรานึกได้ว่า เรากะจะเขียนโพสนี้ตั้งนานแล้ว
ว่า ทำไมถึงเล่นเฟสบุค
มีเพื่อนเนิร์ดๆหลายๆคนที่เรารู้จัก บอกว่า เฟสบุคทำให้เสียเวลา ถ้าเล่นแล้วจะติด แล้วจะเสียการเรียน ฯลฯ
สำหรับพวกที่ติดเฟสบุคงอมแงม ก็ต้องยอมรับว่า นั่นเป็นเหตุผลที่ฟังขึ้น
มีเพื่อนอีกกลุ่มนึงที่ ไม่อยากให้ข้อมูลตัวเองขึ้นไปอยู่ออนไลน์ อยากมีความเป็นส่วนตัว
นั่นก็เป็นเหตุผลฟังขึ้นเหมือนกัน
แต่ถ้าไม่มีเหตุผลด้านลบที่เพียงพอแล้ว เรารู้สึกว่าเฟสบุคมันมีประโยชน์ใช้ได้เลยทีเดียว
สำหรับเราแล้ว สาเหตุที่เราเล่นเฟสบุคมีดังต่อไปนี้
(1) เรียกร้องความสนใจ
ยอมรับตรงๆว่า รู้สึกดี เวลาโพสรูปแมวแล้วมีคนมา like
มันเป็นการเพิ่มอีโก้ให้ตัวเองเล็กๆน้อยๆ
ถึงแม้ว่าเรามีแรงสนับสนุนจากคนในครอบครัวและคนสนิทอยู่แล้ว
การมีแรงสนับสนุนจากเพื่อนที่ไม่สนิท มันก็อารมณ์ประมาณที่เจ้านายชมว่างานออกมาดี
(2) ส่งข่าว
พ่อแม่เราอยู่ประเทศไทย หลายๆครั้งเราก็ไม่ลืมที่จะ facetime คุยกับเค้า
แต่หลายๆครั้งที่พอนึกได้ ก็เป็นเวลานอนของเค้าแล้ว
บางทีเราอาจจะส่งข่าวคราวความเป็นไป แบบข้อความส่วนตัวก็ได้
แต่คนที่อยากรู้ความเป็นไปของเราไม่ได้มีแค่พ่อแม่นี่สิ
มีครอบครัวของเดียร์ มีเพื่อนสนิทที่ไทย มีญาติคนอื่น
ซึ่งเราไม่สามารถจะ facetime หรือโทรหา หรือพิมพ์ข้อความหาทุกคนในเวลาที่เราตื่นนอนอยู่ได้
วิธีที่ดีก็คือโพสมันลงเฟสบุคซะ
ครั้งหน้าที่ได้คุยกัน ค่อยเล่าอะไรที่มันลงรายละเอียดหรืออะไรที่ต้องเซนเซอร์
(3) รับรู้ข่าว
หลังจากเรามาอเมริกา เพื่อนเราแต่งงานไปนับสิบคนได้ อดไปทุกคน
แต่อย่างน้อยก็รู้ข่าว สามารถแสดงความยินดี หรือทำอะไรดีๆผ่านไปเป็นคลิป หรือ facetime เข้าไปคุยระหว่างงานแต่งได้
สำหรับกิจกรรมอื่นๆ เช่น มีงานอดิเรก แต่งเพลงใหม่ออกมา ไปเที่ยวกับเพื่อนกลุ่มเดิมๆ บ้านบึ้ม หรือใครเสีย
ก็ทำให้เราได้ทราบข่าวคนอื่น และคอยที่จะให้กำลังใจ แสดงความเสียใจได้
ใครคิดว่า การสุขสันต์วันเกิด การ like การแสดงความเสียใจ ผ่านเฟสบุคมันไม่มีน้ำหนัก ขอให้คิดใหม่นะ ทุกอย่างมันช่วยได้เสมอ
(4) ติดต่อคน
บางคนเราไม่มีเบอร์โทร ไม่มีอีเมล หรืออยู่ต่างประเทศ
กลายเป็นว่าส่งข้อความผ่านเฟสบุคเป็นวิธีติดต่อที่ง่ายที่สุดไป
หรือบางคนที่เล่นทุกอย่างทั้งมือถือ อีเมล whatsapp line แต่แมร่งไม่ตอบข้อความที่ส่งไป
พอส่งข้อความเฟสบุคไปปุ๊ป ตอบปั๊ป ก็มี
(5) เรียนรู้คน
อันนี้เป็นสิ่งที่เรียนรู้มาตลอดหลายปีที่ผ่านมา
เป็นความเห็นส่วนตัวว่าวิธีและข้อความที่คนโพสบนเฟสบุค ทำให้เราเรียนรู้บุคลิกคนนั้นได้ โดยคร่าวๆ
สังเกตว่า เราใช้คำว่า “โดยคร่าวๆ”
เพราะไม่มีทางที่เราจะเรียนรู้คนจริงได้ นอกจากจะใช้เวลาและคุยกับคนนั้นเยอะๆ นานๆ
(5.1) โพสรูปตัวเองเยอะๆ
อาจจะเป็นคนห่วงหน้าตาตัวเอง
ก่อนจะขึ้นข้อ 5.2 หวังว่าเพื่อนที่อ่านคงจะไม่เข้าใจผิดว่าเราด่า
คนที่ดีมากๆๆๆๆๆ แต่ห่วงหน้าตาตัวเองก็มี
เราว่าคนเราคบกันเพราะว่าเป็นคนที่คิดตรงกันเยอะๆ จะห่วงหน้าตาหรือไม่ห่วงก็ไม่ใช่เรื่องใหญ่
บุคลิกอื่นๆก็เช่นกัน
(5.2) ขุดรูปเก่าเยอะๆ
อาจจะเป็นคนรักเพื่อน แต่ไม่มีความสุขในสังคมปัจจุบันที่อยู่
(5.3) โพสรูปตัวเอง แล้วบอกว่า ชั้นอ้วน ฯลฯ
อาจจะเป็นคนต้องการให้คนอื่นชม
(5.4) โพสรูปลูก แมว หมา สัตว์เลี้ยง
อาจจะเป็นคนคิดว่าลูก แมว หมา สัตว์เลี้ยง ตัวเองน่ารัก
(5.5) โพสรูปตัวเองกับแฟนเยอะๆ
อาจจะเป็นคนที่อยากประกาศว่ารักแฟน
(5.6) คนที่ like แมร่งทุกอย่าง
อาจจะเป็นคนชิว คุยได้ทุกเรื่อง
(5.7) คนที่ like ยากชิบหาย
อาจจะเป็นคนที่ถ้าบอกว่าอะไรเด็ด แมร่งเด็ดจริง
(5.8) คนที่โพสครุมเครือ เช่น “บางทีการบอกลา มันก็ดีกว่าการอยู่แบบเสียใจ”
อาจจะเป็นคนเรียกร้องความสนใจ ต้องการให้ใครมาคุยด้วย
(5.9) คนที่ไม่ active แล้วอยู่ดีๆมา active
อาจจะเป็นคนเพิ่งเปลี่ยนสังคม แล้วมีความสุขกับสังคมใหม่มากกว่าสังคมเก่า
(5.10) คนที่โพสอะไร technical เยอะๆ
อาจจะเป็นคนที่สนใจเรื่องนั้นจริง หรือเป็นคนต้องการให้คนอื่นยอมรับว่าเก่ง
(5.11) คนที่แชร์เรื่องเกี่ยวกับ [ใส่ชื่อหัวข้อ] เยอะๆ
อาจจะเป็นคนที่อยากให้คนอื่นรู้ว่าตัวเองสนใจ [ใส่ชื่อหัวข้อ]
(5.12) คนที่ทำงานด้านศิลป์ แล้วโพสผลงานด้านศิลป์บ่อยๆ
อาจจะเป็นคนติสต์จริง
(5.13) คนที่โพส quote หรือ ธรรมมะเยอะๆ
อาจจะเป็นคนที่กำลังเรียนรู้ชีวิต กำลังผ่านความยากลำบาก
(5.14) เป็นคนมีแฟนแต่ไม่แชร์รูปแฟน
อาจจะเป็นคนที่แฟนไม่อยาก public หรือเป็นคนที่ยังไม่ชัวร์กับแฟน หรือเป็นคนที่คิดว่าเฟสบุคเป็นพื้นที่ส่วนตัว
(5.15) เป็นคนอัพเดทปีละครั้ง แต่เห็นมี like นู่น like นี่บ้าง
อาจจะเป็นคนที่ใช้เฟสบุคเพื่อติดต่อสื่อสารเท่านั้น ไม่ได้อยากแชร์เรื่องส่วนตัว
(5.16) เป็นคนที่แชร์ไอเดีย ความคิดที่เพิ่งคิดได้สดๆ
อาจจะเป็นคนที่อยู่ในช่วงกำลังเรียนรู้สิ่งต่างๆ
(5.17) เป็นคนที่ตัวจริงเก่งมากๆ แต่โพสแต่เรื่องอื่นที่ไม่ technical
อาจจะเป็นอัจฉริยะ เก่งเอง แต่สนใจเรื่องอื่นมากกว่า
(5.18) เป็นคนที่มีเฟสบุค แต่ไม่ทำอะไรเลย
อาจจะเป็นคนยังไงก็ได้ ข้อมูลไม่พอจะเดาบุคลิก
(5.19) เป็นคนที่แชร์ความคิดจาก blog ตัวเอง
อาจจะเป็นคนที่ อยากให้คนอื่นคิดว่าตัวเองมีความคิดความอ่าน
(5.20) เป็นคนที่โพสอะไรแล้ว like ของตัวเอง
อาจจะเป็นคนที่คิดว่าโพสตัวเองเจ๋ง หรืออาจจะเป็นคนที่ต้องการปั่น like ให้คนสนใจขึ้น
(5.21) เป็นคนที่ไม่ยอมโชว์รูปที่ตัวเองโดน tag
อาจจะเป็นคนที่กำลังมีความลับกับแฟน กับพ่อแม่ หรือกับใครซักคน
(5.22) เป็นคนที่ชอบ comment แต่ไม่ตรงประเด็น มักจะเป็น comment เสียดสีแบบฟังดูฉลาด
อาจจะเป็นคน competitive ต้องการแสดงว่า comment ฉลาด
นึกไม่ออกละ มีประมาณนี้แหละ
ย้ำอีกครั้งว่า นี่เป็นเพียงแค่การเดาบุคลิกจากภาพลักษณ์ภายนอก
อย่าตัดสินคน แค่ด้วยกิจกรรมบนเฟสบุค
ไม่ควรแม้แต่จะตัดสินคนด้วยซ้ำ ไม่ว่าด้วยเหตุผลอะไรก็ตาม
คนเราทุกคนต่างกัน และเราต้องเรียนรู้ที่จะอยู่กับคนที่ต่างกับเราได้ (เท่ปะละ)
สรุปว่า โพสนี้เป็นโพสเกี่ยวกับเหตุผลที่เราเล่นเฟสบุค
แต่ใช้พื้นที่กว่าครึ่ง ในเรื่องการอ่านบุคลิกคน
ยังไงก็ขอบคุณเพื่อนๆและครอบครัวที่ยังอ่านอยู่นะ
เดี๋ยวเอาไปแชร์บนเฟสบุคก่อนๆ
Um's world 
Posted on July 8, 2015
0