Subscribe:
RSS feed
-
Subscribe
Subscribed
Already have a WordPress.com account? Log in now.
สำหรับเทอมสาม อ่านได้ที่นี่ (https://amchiclet.wordpress.com/2015/03/30/%E0%B8%8A%E0%B8%B5%E0%B8%A7%E0%B8%B4%E0%B8%95%E0%B8%9B-%E0%B9%80%E0%B8%AD%E0%B8%81%E0%B9%80%E0%B8%97%E0%B8%AD%E0%B8%A1%E0%B8%AA%E0%B8%B2%E0%B8%A1/) เทอมนี้โดยสรุป เรียนหนักมาก กิจกรรมหนักมากไม่แพ้กัน การวิจัย เล่าไว้ว่า เมื่อเทอมสอง เราได้ทำงานวิจัยกับคนชื่อโมเส้น ปิดเทอมที่ผ่านมาเราก็ได้ทำโปรเจคกับโมเส้นต่อจนจบ ก็ถึงเวลาต้องเขียนเปเปอร์ เพื่อเป็นโอกาศประกาศผลงานว่าเราได้ทำอะไรให้สังคมบ้าง ในเรื่องของการช่วยเขียน เราไม่ค่อยได้มีส่วนร่วมเท่าไร ก็หายๆไป หลักๆโมเส้นก็เป็นคนเขียน แล้วมาวันนึงโมเส้นก็อีเมลมา บอกว่า เอาหละ พรุ่งนี้เราจะ submit แล้ว คืนนี้ว่างไหม มาช่วยหน่อย คืนนั้นเราก็เลยได้ช่วยเขียนนิดดดดนึง จนถึงประมาณตีสามแล้วก็ submit ไป ถือเป็นเปเปอร์แรกในชีวิต ไม่เคยมีมาก่อน เป็นความรู้สึกที่ดีเหมือนกัน ผ่านไปประมาณ 3-4 เดือน ปลายๆเทอม เช็ดเข้ ได้อีเมลบอกว่า paper accepted (แปลว่า เปเปอร์จะได้ตีพิมพ์ แถมจะให้ตัวแทนผู้เขียนเปเปอร์ไปพรีเซ้นงานด้วย) ถือเป็นความสำเร็จครั้งยิ่งใหญ่เลยทีเดียว เกิดมาไม่เคยจะ submit paper submit อันแรก ได้ accepted เลย โชคดีชิบหาย แถมเป็นการประชุมวิชาการที่เจ๋งระเบิดเถิดเทิง (ฟังเค้าพูดมาอีกที) ของด้าน software […]
March 30, 2015
อัพเดทข่าวคราวสำหรับครอบครัวและเพื่อนที่อยากรู้ความเป็นไป สำหรับความเป็นไปของเทอม 2 ให้เข้าไปอ่านที่นี่ (https://amchiclet.wordpress.com/2014/08/20/%E0%B8%8A%E0%B8%B5%E0%B8%A7%E0%B8%B4%E0%B8%95%E0%B8%9B-%E0%B9%80%E0%B8%AD%E0%B8%81%E0%B9%80%E0%B8%97%E0%B8%AD%E0%B8%A1%E0%B8%AA%E0%B8%AD%E0%B8%87/) อันนี้เขียนย้อนหลัง เกี่ยวกับหน้าร้อนปีที่แล้ว (พฤษภาคมปีที่แล้ว) ถือว่าเป็นซัมเมอร์แรกตั้งแต่มาอยู่ที่นี่ หลังจากได้เดวิดเป็นอาจารย์ที่ปรึกษา เดวิดขอร้องให้เราใช้หน้าร้อนนี้ทำวัจัยที่มหาลัย ก็จ๋อยๆไปนิดเพราะอดสมัครฝึกงานแถวๆ ซิลิคอน ว่าเล่ย์ ที่เค้าล่ำลือกัน แต่โดยสรุปแล้วมีเรื่องสนุกๆเกิดขึ้นเยอะเหมือนกัน การเรียน เทอมนี้ไม่มีเรียนเฟ่ย การวิจัย เดวิดอธิบายโปรเจควิจัยให้เราฟัง เราก็พอได้ไอเดีย แต่ยังเลือนลางอยู่ เดวิดก็เลยเริ่มจัด textbook มาให้หนึ่งเล่ม หนาประมาณ 600 หน้าถ้าจำไม่ผิด แล้วเดวิดก็บอกกับเราว่า “อ่านทั้งเล่มเถอะนะคนดี” ก็เป็นหนังสือเกี่ยวกับว่าพวก compiler มันทำอะไรกับ code ของเราให้เร็วขึ้นบ้าง เพราะว่าโปรเจคของเราจะต้องเอาไปใช้ จากนั้นไม่นานเดวิดก็มอบหมายภารกิจอีกหนึ่งชิ้นให้ ก็คือ ให้ไปเยี่ยม อาจารย์อีกคนนึงซึ่งชื่อว่า เจเรมี่ แล้วไปเรียนรู้กับเค้าหนึ่งสัปดาห์ว่าโปรเจคต้องทำอะไรบ้าง ก็จัดไป บินไปลงที่เมืองที่ชื่อว่า philadelphia (อ่านว่า ฟิน ลา เดว เฟีย) ซึ่งเป็นเมืองที่คนชอบเยอะมาก ยกเว้นเรา เพราะรู้สึกว่าเมืองมันน่ากลัวๆยังไงก็ไม่รู้ ไปถึงแล้วก็นั่งรถไฟไปหา เจเรมี่ […]
March 9, 2015
ตลอดประมาณสองปีที่ผ่านมา เราได้มีโอกาสรู้จักกับเพื่อนใหม่ๆค่อนข้างเยอะอยู่ เกือบทั้งหมดจะเป็นรุ่นน้อง (แบบรุ่นน้องสัดๆ อายุต่างกันประมาณ 1 รอบหรือมากกว่าก็มี) ก็มักจะมีคนเข้ามาขอคำแนะนำเป็นระยะๆ อยู่บ่อยๆ คนที่เราเคยให้คำแนะนำไป หลายๆครั้งก็กลับมาขอคำแนะนำเรื่องอื่นเพิ่มเติม ด้วยเกณฑ์ข้างบนนี้ เราเลยคิดว่า คำแนะนำที่เราให้ไปถือว่าไม่ทุเรศ ในอีกมุมนึง เราก็ขอคำแนะนำคนอื่นบ่อยอยู่ เพราะทุกคนย่อมมีอะไรที่รู้มากกว่าคนอื่นอยู่ เช่น ล่าสุดเราเพิ่งขอคำแนะนำรุ่นน้องในการเล่นบาส หรือยกเวท และนอกจากนั้น เราก็ได้คำแนะนำจากคนอื่นบ่อย ถึงแม้จะไม่ได้ขอก็ตาม จากการวิเคราะห์ดู เราคิดว่าเราพอจะกลั่นวิธีการให้คำแนะนำที่ดี ออกมาหลักๆได้สามข้อ ก็คือ (1) อย่าให้คำแนะนำคนอื่น ถ้าคนอื่นไม่ได้ขอ จากประสบการณ์พวกเก่งๆ จะปฏิบัติข้อนี้กันอย่างขะมักเขม้น และจากประสบการณ์ พวกไม่เก่งจริง แต่อยากโชวพาว ก็ปฏิบัติข้อนี้กันอย่างขะมักเขม้น เช่นกัน ยกตัวอย่าง justin bieber คุยกับ tailor swift justin: วันก่อนเล่นคอนเสิร์ต รู้สึกคนดูไม่ค่อยสนุกเลยอะ เซ็งวะ tailor: ศิลปินที่ยิ่งเจอความกดดัน แล้วสามารถสู้กับมันได้ มักจะก้าวหน้าในการงานอาชีพ สิ่งที่ justin อาจจะได้ยินคือ “มึงต้องเรียนรู้อีกเยอะ […]
December 4, 2014
เนื่องในโอกาสวันนี้ทำการบ้านเกือบเสร็จ เลยขอเอาอะไรที่น่าจะดีๆมาเสนอ เมื่อประมาณ 5 ปีที่แล้วเราก็มีโพสคล้ายๆแบบนี้เหมือนกันชื่อ ข้อคิดในชีวิต แถมมีเวอร์ชันที่เพื่อนเอาไปเสียดสีด้วย เวลาผ่านไปเราก็มีสิ่งที่เรียนรู้เพิ่มขึ้นบ้าง และเนื่องในโอกาสอายุครบหนึ่งหมื่นปีพอดี (เลขฐานสอง) เมื่อเร็วๆนี้ เลยถือโอกาสเอาสิ่งที่เรียนรู้มาเรื่อยๆมากลั่นกรองอีกที เท่าที่ดูมันแบ่งได้เป็น 4 เรื่องใหญ่ๆ คือ ความสัมพันธ์กับเพื่อนมนุษย์ สุขภาพ การเงิน การทำงาน วันนี้ขอเอาเรื่องความสัมพันธ์กับเพื่อนมนุษย์มาก่อนเพราะรู้สึกว่าสำคัญที่สุด แล้วเดี๋ยวเรื่องสุขภาพ การเงิน การทำงาน จะตามมาทีหลัง เพื่อนสนิทหนึ่งคน ดีกว่าเพื่อนธรรมดาสิบคน อธิบาย: เมื่อตอนเราเพิ่งเรียนจบม.ปลาย เราชอบที่จะอยู่ท่ามกลางเพื่อน จะต้องมีเพื่อนหลายกลุ่มมาก แล้วก็เปลี่ยนกลุ่มไปมา เพื่อจะได้สนุกกับทุกกลุ่ม แต่หลังจากมาคิดดูแล้ว เวลาที่เรารู้สึกดีๆ ที่เราย้อนกลับไปคิดแล้วยิ้มกับตัวเองบ่อยๆ ก็คือเวลาที่อยู่กับเพื่อนสนิท วิธีประยุกต์ใช้: กินข้าวกลุ่มใหญ่ๆ นานๆทีก็สนุกดี เพราะจะได้เจอหน้าที่ไม่ได้เจอกันมานานแล้วก็แลกเปลี่ยนประสบการณ์ชีวิต แต่เมื่อเราใช้เวลากับคนที่เราสนิทด้วย มันจะรู้สึกถึงความ “เก็ต” อีกฝ่าย มันเป็นความรู้สึกดีและอุ่นใจที่บอกไม่ถูก และบทสนทนากับเพื่อนสนิทมักจะเป็นอะไรดีๆที่จำไปอีกนาน เมื่ออายุมากขึ้นเรื่อยๆ คนในครอบครัวเราจะตายไปเรื่อยๆ อธิบาย: คุณยายเราเสียตอนเราอยู่ปี 1 ก่อนหน้านั้นก็มีลูกพี่ลูกน้องเสียจากอุบัติเหตุรถยนต์ จากนั้นเวลาโทรกลับไทย ประมาณปีละครั้ง […]
August 20, 2014
อัพเดทข่าวคราวสำหรับครอบครัวและเพื่อนที่อยากรู้ความเป็นไป สำหรับความเป็นไปของเทอม 1 ให้เข้าไปอ่านที่นี่ (https://amchiclet.wordpress.com/2014/01/12/%E0%B8%8A%E0%B8%B5%E0%B8%A7%E0%B8%B4%E0%B8%95%E0%B8%9B-%E0%B9%80%E0%B8%AD%E0%B8%81-%E0%B9%80%E0%B8%97%E0%B8%AD%E0%B8%A1%E0%B9%81%E0%B8%A3%E0%B8%81/) เทอมนี้โดยรวมแล้วถือว่าไม่วุ่นวายเท่ากับเทอมที่แล้ว สาเหตุหลักๆเป็นเพราะเทอมที่แล้วหืดเกิน เทอมนี้เลยพยายามลงเรียนตัวที่ชิวขึ้น การเรียน เทอมนี้ลงสามตัว 1) individual study อันนี้เป็นวิชาที่มีคนแนะนำมา เหมาะสำหรับคนที่ไม่มีประสบการณ์วิจัยกับไม่มีอาจารย์ที่ปรึกษา หลักๆคือ ไปเข้าหาโปรเฟสเซอร์คนนึง ขอทำโปรเจคที่จบได้ภายในหนึ่งเทอม เพื่อจะได้รู้จักกันมากขึ้นและเก็บหน่วยกิตไปในตัว ขอย้อนความนิดนึง เผอิญเราได้เข้าประชุมอันนึงเมื่อเทอมที่แล้ว ที่เด็ก ป.เอก รุ่นพี่จะมา present โปรเจคที่ตัวเองทำอยู่ให้พวกเด็กใหม่ฟัง เราก็เข้าไปนั่งดู เพราะมีพิซซ่าฟรีให้กิน เจอคนชื่อ โมเส้น present โปรเจคเกี่ยวกับ สิ่งที่เรียกว่า type qualifier สำหรับคนทั่วไป ไม่ต้องสนว่ามันคืออะไร ให้ข้าม ไอ้ที่อยู่ระหว่าง ======= ไปได้ เอาเป็นว่าเราคิดว่ามันเป็นโปรเจคที่น่าสนใจมากๆ =============================== สำหรับโปรแกรมเมอร์ คำอธิบายคร่าวๆ คือ เวลาเขียนโปรแกรมเราสามารถบอกได้ว่า ตัวแปรนี้เป็น type อะไร เช่น int, String, ฯลฯ แต่ในภาษาใหม่ๆ […]
June 11, 2014
คิดว่าหลายๆคนเกิดมาน่าจะเคยพยายามโน้มน้าวใจใครหรือโดนใครพยายามโน้มน้าวใจ บางทีก็สำเร็จ บางทีก็ไม่สำเร็จ ช่วงนี้มีเวลาว่าง เลยกลั่นกรองออกมาได้เป็นข้อๆ จะไล่ทีละข้อ แล้วให้ตัวอย่างด้วย เราคิดว่านะ การจะโน้มน้าวใจใครซักคน (ขอใช้ชื่อ เบคแคม) ต้องมี 4 ข้อ นี้ 1) ข้อมูลถูก เราต้องเอาข้อมูลเจ๋งๆมาโชว์ไอ้เบคแคม แล้วข้อมูลต้องไม่ตอแหลด้วย 2) logic ไม่มีบั๊ก จากนั้น เราต้องเอาข้อมูลจากข้อ 1 มาโยงเข้ากับผลประโยชน์ที่ไอ้เบคแคมจะได้รับ ให้สมเหตุสมผล 3) ภาษาไม่รุนแรง วิธีการสื่อสารกับไอ้เบคแคมต้องไม่ใช้ภาษารุนแรง ภาษารุนแรงขึ้นอยู่กับสถานการณ์ด้วย แต่ตัวอย่างคร่าวๆ เช่น เหี้ย สัส กาก หรือแม้แต่ “555555555 อยากจะขำ” ก็ยังถือว่ารุนแรงอยู่ หรือแม้แต่ภาษากายที่ไม่ได้ออกมาเป็นคำพูด เช่นการ โพส link หรือ รูปภาพใส่ ที่ทำให้คนฟังรู้สึกโง่หรือผิด ก็ถือว่าเป็นภาษาที่รุนแรง 4) รอปาฏิหาริย์ เราควบคุมได้แค่ข้อ 1-3 จากนั้นต้องรอเหตุการณ์เด็ดๆมาเปลี่ยนชีวิตไอ้เบคแคม ไม่งั้นอยู่เฉยๆมันมักจะไม่มีการเปลี่ยนแปลง จบไป […]
April 2, 2014
อ๊ะ หายไปอีก 4 เดือน อีกแล้ว ตอนนี้ในสมุดบันทึกเต็มไปด้วยหัวข้อที่อยาก blog แต่ยังไม่มีพลังเขียนเท่าไร ที่เมกาเค้าจะมีปิดเทอมเล็กๆที่เรียกว่า spring break กัน นักเรียนจะได้หยุดแถวๆปลายมีนาคมประมาณ 7-10 วัน เพื่อนๆเราก็จะไปท่งไปเที่ยว นิวยงนิวยอร์ค ชิคากงชิคาโก ฯลฯ ส่วนเราไปเที่ยวที่ คาลิฟอร์นง คาลิฟอร์เนีย เนื่องจากเดียร์อยู่ที่นั่น สิ่งที่ได้เรียนรู้ที่เจ๋งๆจนทนไม่ไหวต้องเอามาเล่า คือ เรื่องของสุขภาพและการทำงานของร่างกาย เคยป่าวที่กินแอลกอฮอล์ก่อนนอนแล้ววันต่อมาตื่นขึ้นมาคอแห้งขาดน้ำ (อย่ามาตอแหล รู้น่าว่าเคยกินแอลกอฮอล์) อันนี้ศัพท์ทางการแพทย์เรียก แอลกอฮอล์ว่าเป็นสาร diuretic หรือภาษาคนคือสารที่ทำให้เยี่ยวเยอะ ก็คือถ้าเรากินแอลกอฮอล์เข้าไป 1 ลิตร ร่างกายจะเยี่ยวออกมาเกิน 1 ลิตร ผลโดยรวมคือร่างกายเสียน้ำ มาถึงตอนนี้ขอเกริ่นความก่อน ว่าเดียร์ตอนนี้กำลังจะเป็นหมอไต โดยหมอไตเนี่ย เชี่ยวชาญเรื่องการทำงานของไต รวมไปถึงการรักษาความสมดุลของน้ำในร่างกาย ขณะกินข้าวเย็นกับเดียร์และเพื่อนหมอไตของเดียร์วันนึง เราเลยถือโอกาสถามคำถามที่ค้างคาว (ค้างคา!) ใจมานานแล้วได้แก่ “ถ้าเรากำลังจะขาดน้ำตายในทะเลทรายแล้วเจอเบียร์ six pack วางอยู่ ควรจะดื่มหรือไม่” จากความรู้เดิมของเราเรื่อง […]
January 12, 2014
คำเตือน: เขียนยาว อ๊ะ หายไปประมาณ 4 เดือน ไม่ใช่เรื่องบังเอิญ สิ่งที่เกิดขึ้นใน 4 เดือนที่ผ่านมาก็คือการเรียนเทอมแรกในชีวิตป.เอกของเรา ใครที่อยากรู้ที่มาที่ไปกลับอ่านได้ที่โพสชื่อว่า อาจจะดอกเตอร์นะ จบเทอมแรกไปได้กลับบ้านมาปีใหม่ สิ่งที่เพื่อนๆถามเยอะที่สุดก็คือ “เฮ้ยเรียนป.เอก มันเป็นยังไงวะ” แม้กระทั่งล่าสุด มีลุงอายุ 70 ปีถามว่าไปเรียนอะไร เราก็บอกไปว่ามาเรียนคอมพิวเตอร์ โชคดีที่ลุงไม่ได้ถามต่อไม่งั้นคงไม่รู้จะอธิบายยังไง แต่ถ้าเกิดเรามาเรียนอะไรซักอย่าง แล้วไม่สามารถอธิบายให้ลุงอายุ 70 ปีเข้าใจได้ แปลว่าเราไม่รู้จักวิชาที่เราเรียนจริงๆ สรุปว่าต่อไปนี้ถ้าคนมาถาม เราจะบอกว่ามาเรียนคอมพิวเตอร์ ถ้าเค้าถามต่อ เราจะบอกว่ามาทำวิจัยเรื่องทำยังไงให้คอมพิวเตอร์ใช้ง่ายขึ้น แล้วเดี๋ยวถ้าเราไม่นอกเรื่องเกิน เราจะอธิบายงานที่เราทำเพิ่มเติมด้านล่าง หมายเหตุ ปกติคนอ่าน blog มีแต่เพื่อนๆ แต่ใครที่หลงเข้ามาอ่านหวังว่าคงจะได้ประโยชน์บ้างเล็กน้อย เผื่อวันหนึ่งตัดสินใจจะเรียนปริญญาเอก จะได้ตัดใจถูกหรือลุยต่อ เอาหละะะ… ตอนที่ 1 เรียนฟรี แต่… สรุปเมื่อเดือนเมษายน 2556 เราตัดสินใจมาเรียนต่อเอกด้านคอมพิวเตอร์ที่มหาลัย illinois อ่านว่า อี ลี นอย มหาลัยนี้ใช้ตัวย่อว่า UIUC […]
September 8, 2013
เมื่อสัปดาห์ที่แล้ว อาจารย์คนนึงส่งอีเมลถึงนักเรียนในกลุ่มว่า จะมีปาร์ตี้ที่บ้านอาจารย์ถ้าให้เปรียบเทียบก็คือ เจ้านายพาลูกน้องในทีมไปเลี้ยงนะเพื่อความสะดวกในการเขียน ขอตั้งชื่อสมมติว่า แดน ดีทูบี หรือสั้นๆว่า พี่แดน เนื่องจากรถเรายังไม่หายสายสะดือ (รก!) เราก็เลยอาศัยติดรถเพื่อนไปบ้านของพี่แดนขอตั้งชื่อสมมติเพื่อนคนนี้ ว่าเบิร์ด ธงไชย หรือสั้นๆว่า พี่เบิร์ด เรากับพี่เบิร์ดไปถึงบ้านพี่แดน ก็แยกย้ายกันไปพบปะสังสรรค์กับคนในกลุ่มระหว่างนั้นเราก็สังเกตพฤติกรรมของทุกๆคนว่าเป็นยังไง โดยเฉพาะพี่แดน เพราะว่าเราอาจจะต้องทำงานอยู่ทีมพี่แดนอีก 5-6 ปีก็ว่าได้ สรุปว่าดีนะ พี่แดนเป็นคนดูแลแขกได้ดี คอยเช็คว่าทุกคนมีอะไรกิน พี่แดนเป็นคนมีครอบครัวดูสนิทกันดีแล้วพี่แดนก็ทำงานบ้านมีความสนใจด้านอื่นๆนอกจากวิทย์คอม ใช้ได้ๆ กู้ด กู้ด (เลียนแบบคำพูดเพื่อนคนนึงที่ชอบแรดใช้ไทยคำอังกฤษคำ) อีกอย่างนึงที่เห็นคือการหัวเราะอย่างเต็มที่ของพี่แดนที่ไม่ค่อยได้เห็นในห้องเรียนเท่าไรคนที่หัวเราะได้เต็มที่แบบไม่เก็กหล่อถือเป็นสัญญาณที่ดี สิ่งที่ได้จากปาร์ตี้นี้ก็คือ ได้เห็นด้านความเป็นมนุษย์ของพี่แดนมากขึ้นนอกจากพี่แกจะเป็นคนที่เก่งมากๆด้านคอมแล้ว เค้ายังเป็นคนที่รู้จักเอาใจใส่คนในทีม รู้จักแสดงความขอบคุณที่ทีมช่วยกันทำงานมาจนถึงตอนนี้ ขากลับเราก็นั่งรถพี่เบิร์ดกลับ ก็เลยคุยกันนิดๆหน่อยๆเราบอกพี่เบิร์ดว่า ประทับใจพี่แดนเหมือนกันนะ ได้เห็นอะไรดีๆเยอะเหมือนกัน พี่เบิร์ดตอบมาค่อนข้างยาว ได้ใจความประมาณว่ายังไงเค้าก็เป็นอาจารย์เราขอเตือนนิดนึงว่าอย่าประมาท วันนึงถ้าเราทำงานไม่ได้ตามที่เค้าต้องการ เค้าอาจจะไม่ได้เป็นอย่างนี้ก็ได้นี่อาจจะเป็นแค่ช่วงฮันนีมูน จริงๆเค้าอาจจะไม่ใช่อย่างนี้ก็ได้ถ้าเราทิ้งระยะไว้แบบอาจารย์ลูกศิษย์แล้วไม่ใกล้ชิดกว่านี้ วันนึงถึงแม้เค้าเกิดทำลายภาพลักษณ์ที่เรามีต่อเค้าวันนี้ เราก็จะไม่เสียใจฯลฯ ประมาณนั้น เราก็ตอบไปประมาณว่า เออ จริงด้วยๆ ต้องไม่ประมาทเนอะๆ ฯลฯแต่ในใจเราไม่เห็นด้วยนิดหน่อย แต่เราตอบไปอย่างนั้นเพื่อไม่ให้เกิดดราม่า เราก็เรียนรู้แล้วว่า พี่เบิร์ดมีแนวคิดในการสนิทกับคนต่างกับเรา […]
July 23, 2013
สมัยเด็กๆเราเป็นคนขี้เกียจอ่านหนังสือนะ จะมีอะไรสนุกไปกว่าการเล่นเกม กับเตะบอลละ มุมมองโลกเรา โคตรแคบ คิดว่าโลกหมุนรอบเราทุกอย่าง เอาแต่ใจ ฯลฯ เพิ่งมาเปลี่ยนได้ เพราะว่าคบเดียร์เนี่ยแหละ (ขออนุญาตอวยภรรยา :D) คิดว่าหลังจากเราได้ปรับปรุงตัวมาประมาณ 1 ทศวรรษ เราเริ่มรู้จักคุณค่าของการฟังความคิดเห็นคนอื่นมากขึ้น เมื่อไม่กี่เดือนที่แล้ว เราได้ทำความรู้จักกับรุ่นน้องธรรมศาสตร์คนนึง ชื่อเล่นว่า แอมป์ (ยังไม่มีชื่อญี่ปุ่นให้) แอมป์เป็นคนที่ชอบแบ่งปันอะไรที่มีประโยชน์กับชาวบ้าน โดยเฉพาะเรื่องชอบรีวิวหนังสือ (ว่างๆเข้าไปอ่าน blog ของแอมป์กันได้ มีเรื่องดีๆเยอะ โดยเฉพาะเรื่องทีมและการบริหารเวลา) เรารู้สึกว่าเท่ เลยพยายามเลียนแบบ พยายามหาเรื่องเป็นประโยชน์มาแบ่งคนอื่นบ้าง นอกจากการรับฟังความคิดคนอื่น และการพยายามหาเรื่องเป็นประโยชน์มาแบ่งคนอื่น เราเริ่มอ่านหนังสือมากขึ้นด้วย เมื่อสัปดาห์ที่แล้วเราเพิ่งอ่านหนังสือเล่มนึงจบไป ซึ่งเราคิดว่าเป็นหนังสือที่ถือได้ว่า เปลี่ยนชีวิตเลยทีเดียว หนังสือเล่มดังกล่าวคือเล่มนี้นี่เองงงงง nonviolent communication หน้าตาเป็นงี้ หาซื้อได้ที่นี่ (เหมือนจะมีเวอร์ชันไทยด้วย) เนื้อหาคร่าวๆดังเน้ เคยป่าว เวลาแบบไม่ชอบหน้าใครซักคนด้วยสาเหตุอะไรซักอย่าง แต่ตอนหลังมารู้ว่ามันเป็นเด็กกตัญญู ก็เลยกลายเป็นว่าชอบมันเลย เพราะตัวเองเป็นคนที่ให้ความสำคัญกับความกตัญญูมาก หรือว่าแบบ เข้าชมรมดนตรี ทั้งๆที่เจอคนไม่รู้จัก แต่คุยกันถูกคอ เพราะชอบดนตรีเหมือนกัน หรือว่าแบบ หมั่นไส้ลีซอวะ […]
Um's world 
June 4, 2015
2